Ik heb wat uitleg te doen. Op een groep op Facebook maakte ik de opmerking bij een bericht over het Nalcrom tekort. Ik zei dat je beter zout zou kunnen nemen. Dat schoot bij sommigen in het verkeerde keelgat. Wat ik begrijp, omdat daar enige uitleg bij nodig is. Bij deze.

Nalcrom is medicatie die voorkomt dat mestcellen degranuleren. Dat is heel handig, want daardoor kunnen mensen met astma en ernstige MCAS toch nog werken en hun leven wat aangenamer maken. Ongeacht of hun lichaam dat nou echt fijn vindt, want als je moe en ziek bent, betekent het dat je daar wat aan moet doen. Het wegdrukken van de klachten is dan geen oplossing. Bovendien werkt het middel maar bij eenderde van de patiënten en zijn er vaak bijwerkingen. Mijn idee is nog altijd dat het aanvullen van voedingsstoffen tekorten en het oplossen van de grote toxiciteit het belangrijkste en meest effectieve zijn.

Hoe werkt Nalcrom?

De werkzame stof is natriumcromoglicaat. De natriumionen zitten aan de uiteinden van de chemische structuur. De ionen zorgen ervoor dat Cromoglicaat zich niet goed kan binden aan de cel, het kan de celmembraan daardoor niet doordringen en blijft aan de buitenkant van de cel zitten, waar het zijn werk doet.

Hoewel natrium niet direct betrokken is bij de chemische reactie van fosforylering, heeft het wel een indirecte, maar cruciale invloed op dit proces.  De natriumionen zorgen ervoor dat het celmembraanpotentiaal gehandhaafd blijft en ze helpen bij het co-transport van essentiële moleculen en de regulatie van het celvolume. De natriumionen dragen bij aan  een stabiele omgeving waarin fosforylering efficiënt kan plaatsvinden.

Die fosforylering is essentieel,  Nalcrom werkt doordat het op de celwand, dus op de mestcellen, maar ook op andere cellen, proteïnen fosforyleert. Bij fosforylering wordt er in de cellen een fosfaatgroep aan een eiwit gekoppeld, waardoor de functie van dat eiwit verandert. De functie van de mestcel wordt dan opgeheven, het zal niet meer, of minder snel, reageren op allergenen. 

Naar mijn idee is dat niet handig, want je lichaam geeft signalen niet voor niets af. En bovendien neem je het medicijn in voor de mestcellen, maar het werkt ook op de andere cellen in het lichaam. Cellen die helemaal niet zitten te wachten op fosforylering. 

Het is niet voor niets dat er zoveel bijwerkingen van dit product zijn. 

Zo is het medicijn goed onderzocht voor de werking op mestcellen maar is er maar weinig onderzoek naar het effect op andere cellen uitgevoerd. Hoewel het middel vrij selectief is, dat wil zeggen dat het voornamelijk op de mestcellen werkt, kan het mogelijk ook op de basofielen en eosinofielen werken, dit zijn andere cellen van het immuunsysteem. 

Eosinofielen en basofielen zijn belangrijk om parasitaire infecties te bestrijden. Als deze dan door Nalcrom gebruik niet meer kunnen reageren hebben parasieten vrij spel. Basofielen werken ook op bacteriële infecties, dus die kunnen ook toenemen als je Nalcrom gebruikt. 

Dit zijn redenen waarom ik geen fan ben van medicatie, het werkt nooit alleen maar op één cel of organisme/systeem. Daardoor zijn er bijwerkingen. 

Natriumtekort en mestcelactivatie

Dan komen we nu op een van de onderliggende problemen van MCAS. Bij MCAS degranuleren de mestcellen vaak en snel. Naar mijn idee komt dat doordat er een crisis in het lichaam is door een tekort aan voedingsstoffen en te veel gifstoffen. Er is vaak ook insulineresistentie die kan ontstaan door een verhoogde ontstekingsgraad die ontstaat door verhoogd histamine. Hierdoor kan er te veel calcium en suiker in de cellen ontstaan en een tekort aan natrium. 

Een belangrijke reden voor het te hoge calciumgehalte in de cellen (in de vorm van CA2), is een zuurstoftekort. Dit kan ontstaan door stress, verkeerde ademhaling (dit is de reden waarom ademhalingsoefeningen goed werken om histamine te verlagen), bloedarmoede, flauwte, hartproblemen, sommige medicatie, koude lichaamstemperatuur (trage schildklier).

Het inademen van CO2 (koolstofmonoxide, rook, uitlaatgassen) zorgt ook voor hoger calcium in de cellen. 

In de cel zijn er calciumkanalen, deze openen zich als er een bepaalde spanning is in de cel. De spanning in de cel is afhankelijk van voldoende natrium. Als de spanning van de celmembraan daalt, laat de cel natrium binnen om de spanning te herstellen en calcium vrij te laten. 

Is er echter een natriumtekort, dan blijft er te veel calcium in de cellen, er ontstaat dan een zuurstof tekort. Dit is een alarmsignaal voor de mestcellen en zullen dan activeren en 

onder andere histamine vrijgeven. Het histamine verwijdt de bloedvaten en zorgt ervoor dat er meer vocht en zuurstof naar de cellen gaat.

Bij een te hoog glucosegehalte, door insuline resistentie en onbehandelde diabetes, treedt hetzelfde mechanisme in werking omdat dit ook voor een zuurstoftekort zorgt. 

In de haarmineraal onderzoeken die ik uitvoer zie ik bij de meeste mensen met MCAS een groot natriumtekort en een verhoogd calcium. Heel soms zie ik verhoogd calcium en ook verhoogd natrium. Dat is dan als mensen nog voldoende energie hebben en zelfs in de overdrive zitten. Hun bijnieren werken dan harder dan normaal om de stress te kunnen hanteren. Dit zijn vaak mensen die kost wat kost blijven sporten ook al is hun lichaam moe, omdat ze denken dat dit goed is voor de conditie en dus goed om ziekte tegen te gaan. Helaas werkt dit averechts. Als er niet ingegrepen wordt, zal dan na een periode van extra stress door het sporten, het natriumgehalte dalen en er een tekort ontstaan. De bijnieren zijn dan uitgeput.

Bij bijnieruitputting, maar ook bij een trage schildklier, wat ook de meeste mensen met MCAS hebben, is het balanceren van de elektrolyten essentieel. Minder calcium en meer natrium, kalium en magnesium. 

Verhoogde zuurgraad door histamine

Daarbij komt dan ook nog eens dat histamine zelf voor een zuurstoftekort en veranderde zuurgraad in de cel zorgt. Histamine werkt verzurend. Dit kun je zien als je de pH in je urine meet na een mestcel activatie. Dat is interessant om te zien. Als je een histamine golf door je lichaam hebt gekregen, is de pH lager en je urine zuurder. 

De verhoogde zuurgraad in de cellen geeft dezelfde klachten als een zuurstoftekort. Dit zijn vermoeidheid, kortademigheid, hoofdpijn, duizeligheid en hartkloppingen. 

Het is daarom belangrijk de zuurgraad in de mestcellen te balanceren, dit verbetert het zuurstofgehalte en je voorkomt daarmee mestceldegranulatie en het vrijkomen van histamine.

Geef zout als je van jezelf houdt

Ik heb al meerdere keren over het belang van zout gesproken. We zijn bang gemaakt voor zout, maar je lichaam heeft het hard nodig. Een verhoogde zoutinname kan geen kwaad als je rekening houdt met één ding: het glucose in je lichaam. 

En dus de inname van suiker en snelle koolhydraten. 

Lees hier hoe je de pH in je lichaam goed houdt door meer zout te gebruiken. 

Lees hier hoe je door het drinken van water met zout je allergien en mestcel activatie kunt voorkomen. 

Naast Keltisch zeezout en Himalayazout is er ook tafelzout. Dit zou ik niet gebruiken als therapeutisch middel, maar als je van huis bent en je hebt direct behoefte aan zout, dan kun je dit wel gebruiken als noodoplossing. Ik heb altijd een mini plastic bakje met zout in mijn tas en neem bij restaurants de 1 grams zakjes zout mee. Deze zijn handig bij een opkomende migraineaanval, bij mij ontstaan ze onder andere door het eten van histaminerijke voeding en stress. Wat dus ook weer met het bloedsuiker en zuurstofgehalte te maken heeft. 

Dan is er nog natriumbicarbonaat. Dit is een alkalisch zout. En dat is dus heel goed om de hoge pH, die door verhoogd histamine, te verlagen. 

Als je natriumbicarbonaat met kaliumcarbonaat mengt, zoals Dr. Joneja adviseert bij een histamine aanval, dan werkt het als een zuurstofsupplement.  Je verhoogt daarmee het zuurstofgehalte in de mestcel waardoor ze niet meer degranuleren. Dr. Joneja adviseert dit mengsel niet te vaak te gebruiken, alleen als noodmiddel.

Wat je wel kunt doen is iedere ochtend voor het ontbijt een glas water met een halve theelepel natriumbicarbonaat nemen. Als je hier ook vitamine C poeder aan te voegt werken de twee samen om de zuurstofhuishouding te verbeteren. 

Vitamine C heeft niet direct invloed op het zuurstof, maar verlaagt wel vrije radicalen. 

Samen creëren ze een optimale omgeving voor de cellen en door het beschermen tegen schadelijke vrije radicalen.

Dan nog een laatste woord over Nalcrom

Ik snap dat mensen met ernstige MCAS baat hebben bij Nalcrom, maar besef ook dat je als je dit vaak gebruikt, sommige mensen gebruiken het drie keer per dag, er overmatig veel fosforylering in je lichaam is. 

Fosforylering is een belangrijk proces, het zorgt er onder andere voor dat enzymen hun werk kunnen doen. Maar te veel fosforylering is niet goed, het kan de celprocessen verstoren.

Hierdoor kunnen er chronische ontstekingen ontstaan (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8921259/) en neurologische problemen, zoals de ziekte van Alzheimer. (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC9654278/)

De verstoorde celprocessen kunnen zorgen voor een ongecontroleerde celgroei. Er worden dan bepaalde signaalroutes geactiveerd en hierdoor kunnen er zich mogelijk tumoren vormen. 

Overigens ben ik steeds meer overtuigd dat een chronisch jodiumtekort ook een grote rol speelt in mestcelactivatie. Ik zie dat bijna al mijn MCAS clienten een jodiumtekort heeft en een trage schildklier. 

Als er een zuurstoftekort is, kunnen cellen zich niet goed ontwikkelen en groeien, dit geldt ook voor de schildklierhormonen.  Wil je de gezondheid van de schildklier verbeteren en daarmee je gehele stofwisseling verbeteren, dan speelt jodium samen met selenium daar een cruciale rol in. Verhoog je de jodium inname, dan zullen de stofwisseling en de celprocessen verbeteren waardoor er meer zuurstof in de cel komt. Een essentieel onderdeel van het jodium protocol is het verhogen van de zoutinname. (en verhogen van magnesium, vitamine B2 en B3 maar daarover een andere keer.)

Conclusie

Ik hoop dat het nu duidelijker is waarom ik geen voorstander ben van Nalcrom, en waarom ik denk dat je beter je zoutinname kunt verhogen. 

Laat wel eerst je natriumgehalte onderzoeken in een haarmineraal onderzoek, een intracellulair bloedonderzoek of via bioresonantie.