Leestijd: 5 minuten

Oxalaat is een chemische stof in planten (en in sommig dierlijke voeding) die mineralen in het lichaam bindt, zoals magnesium, kalium, calcium, natrium en hier oxalaatzouten van maakt. Veel van deze zouten zijn oplosbaar en verlaten snel ons lichaam. Het oxalaat wat zich aan calcium bindt is  praktisch onoplosbaar en deze kristallen worden hard in de nieren(nierstenen) of in de urinewegen, wat pijn en irritatie veroorzaakt.

Oxalaat in kleine hoeveelheden is geen probleem voor het lichaam. Zolang het lichaam iedere molecuul oxalaat kan afbreken heb je er geen last van. Zelf als ze in akelig hoge hoeveelheden aanwezig zijn kan het lichaam deze nog verwijderen. 

Een goede spijsvertering en galblaas functie beschermt ons tegen een teveel aan oxalaat.

Maar hoe ontdoet het lichaam zich van giftige hoeveelheden oxalaat? 

Galblaas- en darmproblemen

Een van de meest voorkomende redenen dat iemand een hoog oxalaat heeft is een chronisch galblaas of darmprobleem. Hierdoor verlies je veel sulfaat in de urine. Maar niet iedereen die sulfaat in de urine verliest heeft een oxalaat-, galblaas- of darmprobleem. In deze gevallen zal het zwavel verlies door een ander probleem komen, een genetische mutatie lijkt het meest logische.

Als je een oxalaat belasting wil behandelen, moet je ook een sulfaat tekort behandelen, dit geldt overigens ook voor een salicylaat belasting.

Sulfaat is een van de meest geweldige moleculen in ons lichaam:

> het is een essentieel bijproduct van onze methylatie cyclus waar we niet zonder kunnen.

>het helpt om een lekke darm te dichten en je botten, ligamenten en pezen sterk te maken.

>je hebt het nodig voor de Fase 2 ontgifting in de lever. Hier worden gifstoffen, hormonen en zware metalen onschadelijk gemaakt en afgebroken.

Sulfaat is zelfs zo belangrijk voor je lichaam dat het de 4e meest voorkomende voedingsstof in je bloedbaan is!

De grote reden dat oxalaat zo giftig is, is dat iedere oxalaat molecuul die in je lichaam komt zorgt voor het verlies van één molecuul sulfaat. Dit komt doordat oxalaat en sulfaat in het lichaam dezelfde transporter gebruiken.

Op de darmwand, de buitenkant van de leverwand en nieren zit een cellulaire transporter Sat1-transporteiwit. De taak van dit kleine cellulaire micro-machientje is om moleculen in te wisselen of ruilen: een molecuul oxalaat voor een molecuul sulfaat. Het is net als een draaideur die constant sulfaat naar buiten duwt en oxalaat binnen laat. Deze Sat1 transporter is de reden dat we sulfaat verliezen en dat deze in de darmen en urine komt als de oxalaatgehalte omhoog gaat. 

Als de galblaas en de spijsvertering niet goed meer werken komt er veel in de darmen, hier zweeft het rond en het botst tegen de wanden. Op de darmwand van de dikke darm leeft het Sat1-transporteiwit. Deze pakt de oxalaat en sleept het het lichaam in terwijl het tegelijkertijd een sulfaat molecuul verwijderd.

Omdat je de voeding niet goed verteert, ben je een sulfaat molecuul verloren die je nodig had en heb je er een voor terug gekregen die problemen veroorzaakt. Als dit een keertje gebeurt is dat niet erg, maar dit gebeurt op moleculair niveau miljoenen keren. Er is vast een goede reden voor, maar wat die reden is weten we nog niet!

Methylatiecyclus verzwakt door sulfaatverlies

Als je oxalaat opname verhoogt is, verlies je sulfaat en dit heeft ernstige gevolgen voor de methylatiecyclus. Het verlies van sulfaat in de darmen en in de urine zal betekenen dat de methylatiecyclus harder moet werken om meer sulfaat te produceren, waardoor je voedingsstoffen voorraden verminderen doordat er geprobeerd wordt de tekorten aan te vullen. Dit zorgt ervoor dat je cellen meer bronnen aanboren om te kunnen ontgiften en te beschermen en er zullen minder voorraden gebruikt worden voor groei en herstel. Onze cellen zullen in een vecht of vlucht modus vastzitten en niet goed kunnen rusten of verteren en dat kan kan je dan zelf ook niet!

Verlies van sulfaat kan voor een gemiddeld persoon een uitdaging zijn en dit kan voor iemand met een genetische mutatie (SNP) met MTHFR, GST, GSS, GSR, SULT 1A1, 1A2 een ramp betekenen. Deze mensen hebben een trage sulfaat ontgifting en het verlies van sulfaat kan er voor zorgen dat het lichaam niet kan bouwen, herstellen of ontgiften. 

De volgende biochemische problemen worden in verband gebracht met een laag sulfaat en hoog oxalaat gehalte 

• Onvolgroeide groei
• Trage stofwisseling
• Veranderd gedrag
• Verminderde insuline functie
• Verhoogd LDL en totaal cholesterol
• Verhoogde leverstress en vette lever afzetting
• Verzwakte ontgifting en SULT genen met verhoogde activiteit
• Laag cortisol, tekort aan DHEA en bijnierhormoon
• Verhoogde colitis en ontstekingsziekten in de dikke darm
• Verminderde slijmproductie in de darm
• Verhoogde doorlaatbaarheid darmwand(lekke darm)
• Ontvankelijk voor agressieve darmbacteriën
• Verminderde metallothionein expressie en zware metalen ontgifting
• Vergrootte afmeting en vasculariteit van tumoren
• Teveel serotonine in het bloed en verlaagd serotonine in de hersenen
• Autisme gelinkt aan sulfaat verlies

Disclaimer
Dit artikel is geschreven vanuit de visie van de schrijver. Het is bedoeld ter informatie en is geen medisch advies. Ga voor medisch advies naar uw (huis)arts. Lisa Goudzwaard is ervaringsdeskundige MCAS en wil mensen helpen hun lichaam en geest te begrijpen en hun zelfhelend vermogen, mentaal en lichamelijk te vergroten.